In een nabij verleden had ik de eer en het genoegen op een receptie te spreken met de Inspecteur-Generaal der Krijgsmacht, een inhoudelijk zware ere-functie die toen werd bekleed door Ad van Baal. Het gesprek schoot gisteravond door mijn hoofd toen ik de bizarre uitlatingen van generaal b.d. Sheenan hoorde. De twee zwaarste en gevoeligste onderwerpen van de afgelopen periode werden door een man met gezag tot een platitude gebombardeerd. Het is een schande van de bovenste plank.
Het was een buitengewone kans om als student eens te kunnen spreken met Ad van Baal. Als Inspecteur-Generaal der Krijgsmacht (kortweg IGK) gold hij toentertijd als ombudsman voor de strijdkrachten. De receptie waar wij waren was buitengewoon informeel, waardoor het zover kon komen dat wij aan een statafel met een groepje de kans hadden met deze charismatische man te spreken. En hoewel het voor hem een zwaar onderwerp moet zijn, gezien zijn betrokkenheid, kwam het gesprek op de val van de enclave Srebrenica.
Van Baal was open en eerlijk over de fouten die er gemaakt waren, maar het meest opvallende wat hij zei was: “we hebben na de tweede wereldoorlog geen nieuw beroepsleger opgebouwd. We zijn gewoon doorgegaan met waar we mee bezig waren. Dat bleek volstrekt onvoldoende en we zijn wakker geschud uit onze dromen toen we in de nachtmerrie van Srebrenica stapten.” Daar voegde hij -natuurlijk- nog aan toe hoe trots hij was op het huidig niveau van de professionaliteit van de manschappen.
Maar dit is voor ons -de burgers- wel erg relevant. Als blijkbaar het Srebrenica-verhaal zo’n enorme impact heeft gehad, en als daarna er zoveel veranderd is, zullen de gebeurtenissen aldaar een zwarte bladzijde vormen voor iedere militair. Het wil eigenlijk zeggen dat de huidige staat van onze strijdkrachten, mede is bepaald door de keiharde klap die we daar in het gezicht hebben gekregen. Het betekent waarschijnlijk dat we -als Nederlandse inwoners- bijna geen idee hebben wat voor heftig litteken Srebrenica nog altijd is binnen de militaire organisatie.
Als dan de homo-emancipatie binnen de strijdkrachten -waarvan je op je klompen aan kunt voelen hoe zwaar die bevochten moet zijn- in ons land blijkbaar zo is dat er fatsoenlijk gefunctioneerd kan worden door eenieder, en als we dan blijkbaar voorop lopen in de wereld met een ge-emancipeerde modus operandi, dan moet u zich eens proberen voor te stellen hoe de uitlatingen werken van zo’n generaal Sheehan. Niet voor ons, niet voor de homo’s, maar gewoon voor de hele Defensie-organisatie.
Mijn volstrekte ontstelling was waarschijnljk heus niet groter dan die van u, waarde lezer, maar ik wilde u niet onthouden, hoe zwaar -gevoelsmatig- de verbale keutels van een Amerikaans betrokken generaal buiten dienst moeten hebben gehageld op onze strijdkrachten.